>> VAN BESTEKBAK NAAR WATERKANT
Een eetlepel tot kunstaas transformeren is even wat werk, maar zeker geen rocket science. Dennis: “Je start met het verwijderen van de steel. Die zaag ik net iets onder de lepelschep af, zodat ik een klein stukje steel overhoud voor het bevestigingsoog waar de haak in komt te hangen. Aan het andere uiteinde komt zo’n zelfde oog om de lepel in de speld te kunnen hangen.” Nu de vorm en bevestigingspunten gereed zijn, brengt Dennis een laag primer aan op de lepel. Dit zodat de lak beter aan het metaal hecht. “Vervolgens breng ik drie laklagen aan. Daarvoor gebruik ik spuitbussen die uit de graffiti- en skateboardwereld komen. Kies ik ervoor om zaken als glitters of andere extra’s toe te voegen, dan breng ik die na de eerste laklaag aan.” De binnenkant van de lepel blijft onbewerkt en heeft een zilverkleur. Aan de onderkant van de lepel bevestigt Dennis een stevige speld waar de dreg in komt te hangen. “Het formaat van de drietand stem ik af op dat van de lepel. Alleen in de zomermaanden gebruik ik een enkele haak vanwege de waterplanten.” In dezelfde speld komt (desgewenst) ook de rode attractor van sokkenwol te hangen. “Die zit op een splitring, wat maakt dat je hem gemakkelijk kunt toevoegen of weghalen.” De lepel is via een speld direct verbonden met de onderlijn. “De bij lepels vaak aanwezige splitring ontbreekt dus. Zo heb ik direct contact met het kunstaas en voel je perfect wat dit in het water doet – en of de actie wellicht wordt gehinderd omdat je planten hebt opgepikt.” Vanzelfsprekend kun je ook gaan knutselen met dessertlepels, maar die zijn voor hem als snoekvisser iets te klein. “Dat type lepel is wel heel geschikt voor het baarsvissen.” Wie zijn besteklade liever niet plundert en Dennis het werk laat doen kan een kijkje nemen op DRstreams (Facebook) of piketok2.0 (TikTok).

Deze upgrade resulteert helaas echter niet in meer succes, hoe fraai het kunstaas ook door het water hobbelt. “Deze stek hebben we nu wel uitgelepeld”, zegt Dennis met een knipoog. “Tijd om opnieuw te verkassen.”

BIJZONDERE SPINNER
Ditmaal is een wetering de plek waar de lepel te water gaat. “Niet al te diep water is ideaal voor dit type kunstaas. Dan weet je zeker dat de vis je lepel zal opmerken.” Dat gebeurt al rap als Dennis zijn kunstaas behendig over een pluk afstervende waterplanten heen manoeuvreert. Op het moment dat-ie de lepel weer laat zakken slaat een dapper snoekje toe. “We hebben vandaag een abonnement op jong grut”, grapt hij poserend voor de fotograaf. Om te kijken of we grotere vis kunnen foppen schakelt Dennis over op een spinner. “Die zorgt voor iets meer reuring in het water dan een lepel.” Onder het spinnerblad zijn op de spinstang twee 3,5 grams RVS bullet weights bevestigd. “Net zoals bij de Carolina rig zorgt dit voor een tikkend geluid. Het is net weer even wat anders dan wat standaard wordt gebruikt.”

KLEINE VIS, GROTE KICK
De vangst die dat even later – in de stromende regen – oplevert wijkt echter niet veel af van de vangsten tot nu toe. Ook dit keer is het een mini-uitvoering van Esox lucius die zich op het kunstaas heeft gestort. “Na een stroeve start hebben we gelukkig toch nog succes weten te boeken. Het had qua formaat best een tikje groter mogen zijn, maar we hebben het niet voor het zeggen. En de kick van het vangen van een vis op zelfgemaakt kunstaas is er gelukkig niet minder om”, blikt Dennis terug als we besluiten om een punt achter deze sessie te zetten en de warme kachel op te zoeken. “Hopelijk heb ik de lepel weer in de spotlights kunnen zetten bij roofvissers. Want behalve een plekje in de besteklade, verdient dit kunstaas wat mij betreft zeker ook een plekje in de tackle box.”

Dankzij de constructie is wisselen van lepelblad of het toevoegen van een rode pluim als attractor een fluitje van een cent.

Bovendien is het superleuk om met eetlepels – gewoon alledaags tafelbestek – vis te vangen. Lekker simpel, want het hoeft allemaal niet zo moeilijk te zijn.” Het idee om van bestek kunstaas te maken kwam van YouTube. “Daar zag ik in video’s hoe ze eetlepels onder handen namen om er mee te kunnen gaan vissen. Zo ben ik geïnspireerd geraakt om zelf ook aan de slag te gaan.” Na ruim een half jaar knutselen heeft hij de kunst aardig onder de knie. “Gaandeweg kom je erachter wat wel en niet werkt en hoe je de zaken naar je eigen smaak kunt aanpassen.”

MOOI EN EFFECTIEF
Het ‘design’ van zijn lepels is gestoeld op twee pijlers: het moet werken en er mooi uitzien. “Er zijn heel wat prototypen in emmers water gegaan om te zien wat de lepel onder water precies doet. Bij het zakken moet-ie mooi dwarrelen, en bij het binnendraaien lekker bobbelen en wobbelen. Dan heb je een unieke actie te pakken die de lepel onderscheidt van veel ander kunstaas.” Qua kleur heeft Dennis een duidelijke voorkeur voor felle kleuren, al zitten in zijn tackle box ook onbespoten, ruwe lepels. “De zilverkleur geeft op zonnige dagen namelijk een mooie reflectie in het water. Als het bewolkt en donker weer is kies ik eerder voor een lekker opvallende kleur.” Soms hangt hij er nog een attractor bij in de vorm van rode sokkenwol. “Dat staartje is geïnspireerd op een andere klassieker: de Ondex spinner

COMPACT EN STABIEL
Hoewel de lepels met een gewicht van tussen de 10 en 20 gram niet bijzonder zwaar zijn, weet Dennis deze met een reguliere spinhengel toch een aardig eind weg te zetten. “Dit type lepel heeft behoorlijk wat massa en gaat door zijn compacte vorm tijdens de worp stabiel door de lucht. Zo kun je – zeker met de wind in de rug – best ver werpen, ondanks dat je relatief licht vist. 

De ‘strakke’ worp heeft als bijkomend voordeel dat je de boel niet snel in de war gooit.” Ondanks aardig wat worpen op diverse interessante stekken van het parkwater, staat de teller nog altijd op nul. “Ook bij het vissen met lepels is snoeken nog altijd zoeken. Na een uurtje zonder enig teken van leven stel ik dan ook voor om te verkassen naar een ander water.” 

VAN KLEUR WISSELEN
Na een kort ritje met de auto staan we aan een waterpartij op een industrieterrein. Daar starten we in een kommetje met her en der mooie rietkragen. Al na een worp of vijf trekt Dennis zijn hengel fraai krom. “Ja, hangen!” Voordat de fotograaf ook maar kans heeft gezien om de actie op beeld vast te leggen, veert de hengel echter al terug. “Dat is balen, het voelde namelijk als een beste vis”, zegt Dennis terwijl hij de haak van zijn lepel inspecteert. “We laten deze stek nu even met rust en maken een rondje, om het hier later met een lepel in een andere kleur nog eens te proberen.” Dat wisselen gaat heel snel en gemakkelijk aangezien hij alleen het lepelblad vervangt – de rest van de montage blijft intact. “Je hebt dus niet veel haken nodig.”

VAN KLEIN NAAR GROOT
Als we zo’n drie kwartier later weer op dezelfde plek staan wisselt Dennis van lepel. De roze variant levert vrijwel direct succes op, al betreft het duidelijk een andere vis dan net. “Deze is aanzienlijk kleiner, maar dat maakt de vangst niet minder welkom. De lepel waar ik nu mee vis is niet zo fors, wat zich deels vertaalt in kleinere snoek. Mijn tactiek is meestal om van klein naar groot te vissen. Zo kan ik eerst verkennen of er vis op de stek zit die ‘aan’ staat, om vervolgens op te schalen naar een groter formaat lepel.” 

Met een soepele worp lanceert Dennis zijn kunstaas richting een eilandje met langs de rand een mooie strook overhangende bomen. Vlak voor de takken belandt de lepel met een subtiele plons in het water. “Vanaf dit moment zit er al actie in het kunstaas en maak je kans op vis. Zo’n langzaam naar beneden dwarrelende lepel laat een snoek niet snel aan zich voorbijgaan. Zeker in de winterperiode – als de snoek wat ‘slomer’ is – scoort dit kunstaas goed”, zegt Dennis terwijl hij een paar seconden wacht voordat hij de lijn strak draait. Daarna zet hij de boel in beweging door in een langzaam, maar gestaag tempo binnen te draaien. De ritmisch heen en weer bewegende hengeltop laat zien dat de lepel zijn werk doet. “Het vissen met lepels is heel simpel, maar ook heel effectief.”

VERGETEN KLASSIEKER
De lepel is een kunstaasklassieker, al wordt die anno 2024 niet veel meer gebruikt. “Vroeger visten ze vrijwel met niets anders dan lepels en spinners. Tegenwoordig zijn die allebei echter een beetje een ondergeschoven kindje, dat vind ik jammer”, zegt Dennis terwijl hij geconcentreerd blijft vissen. “Het aanbod van verschillende soorten kunstaas is zo groot dat dit old-school spul daardoor ietwat in de vergetelheid is geraakt. Een lepel is natuurlijk ook wat minder flashy dan een jerk- of swimbait, maar doet daar zeker niet voor onder. Sterker nog: er wordt slechts sporadisch mee gevist, dus de snoek heeft het doorgaans niet al tig keer voorbij zien komen. Dat maakt dit kunstaas dressuurdoorbrekend. Op wateren met flink wat hengeldruk kan de lepel duidelijk het verschil maken.”

KUNST ONDER DE KNIE
Als handige Harry pur sang spreekt het voor zich dat Dennis zijn lepels zelf fabriceert. “Eerder heb ik onder meer jerkbaits, spinners en streamers gebouwd, maar dit type materiaal vind ik simpelweg veel mooier en ruiger om mee te werken.