MODDERPOEL
In de Biesbosch zakt de moed me in de schoenen. Het is hoogwater en de stek in kwestie een grijze modderpoel. Alleen onder een boom is nog een droge plek waar een visstoel kan staan. Daar gaat Anja zitten, ik parkeer mijn steunen in de blubber en vis staand. Peilwerk leert dat de bodem op 25 meter afstand geleidelijk afloopt, van anderhalf naar drie meter. We zetten de lijn op die afstand in de clip, brengen drie korven met schraal voer en beazen de onderlijn met een made en een caster. De dag vordert en ik heb er een hard hoofd in – totdat ik ineens een paar felle tikken op de top krijg. We kunnen ons ­geluk niet op als Anja even later een kneiter van een blankvoorn voor me landt. De koek is nog niet op, want kort daarna vang ik een enorme winde. Vlak voor de schemer is Anja aan de beurt. Na een voorzichtige aanbeet krijgt ze het aan de stok met een zeer sterke vis die een paar keer flink door de slip giert. Het lijkt een klein karpertje, maar is toch echt een bak van een blankvoorn. Als de avond valt ­zompen we zo blij als kinderen terug naar de auto.

Binnen tien minuten dient de eerste vis zich aan: een blankvoorn van 20 centimeter. Even later vangt ze een vis van vergelijkbaar f­ormaat. Hoewel de ban gebroken lijkt te zijn, komen we hier niet voor. Ondanks het gure weer willen we ­vandaag toch echt voor goud gaan.

VERKASSEN
Daarvoor schakelen we de hulp in van Jan-Willem Kroon. Deze oud-collega werkt tegenwoordig als onderzoeker voor een adviesbureau en kent het water als zijn broekzak. Hij wil ons met alle liefde per boot naar een nieuwe stek brengen, maar tijdens de vaartocht constateert hij ook dat de vis waarschijnlijk uit dit deel van de vaart naar dieper water is vertrokken. Volgens de ‘pontbaas’ kunnen we beter naar de Biesbosch gaan aangezien de vis zich daar nu begint te verzamelen. Nadat het op de tweede stek ook niet wil lukken, besluiten we na ampel beraad om het advies van Jan-Willem op te volgen. We hebben weinig materiaal meegenomen en zijn dus snel ingepakt om op weg te gaan naar de derde stek. Inmiddels vordert de dag al aardig en voelen we de druk steeds meer toenemen. 

Het is kil en grijs wanneer we aan het Groote- of Achterwaterschap, een boezemwater ­onder de rook van Nieuw-Lekkerland, arriveren.
Deze veertig meter brede vaart staat
 – ­onder meer – bekend om zijn forse blankvoorns. Die gaan we met de matchhengel proberen te vangen; al zal dat vanwege het nu glasheldere water vermoedelijk niet gemakkelijk zijn. Het vissen met de matchhengel is weliswaar technisch van aard, maar als je het een beetje beheerst ook heel erg leuk. Anja laat geroutineerd zien hoe ze te werk gaat bij het peilen, werpen en beazen. Deze masterclass matchvissen ­betaalt zich helaas niet uit in vangsten. Wat we ook proberen, de dobbers bewegen geen centimeter.

FEEDERHENGEL
Na ruim een uur besluit Anja het over een andere boeg te gooien en tovert ze een feederhengel uit het foedraal. Als er op deze stek vis zit, dan zal dat vanwege het ­heldere water strak tegen de overkant zijn. Daar biedt een overhangende rietkraag mogelijk wat beschutting. Met korte, strakke worpen brengt ze twee voerkorven op nog geen 50 centimeter afstand van de overkant, waarna de derde is voorzien van een onderlijn met een paar rode muggenlarven als aas. 

vis TV in detail